Ενα μικρό…μικρόφωνο

Εντάξει. Απλά δεν κατάλαβα πώς πέρασε ο καιρός. Πέρασαν πολύ γρήγορα οι μέρες από την τελευταία ανάρτηση! Ήμασταν οικογενειακώς στην πανέμορφη γενέτειρά μου, τη Θεσσαλονίκη, (όσοι με ακολουθείτε στο instagramτο καταλάβατε) και απλά ρουφούσα μέχρι το τελευταίο μόριο οξυγόνου της πόλης μου για να γεμίσω τα αποθέματά μου. Είναι το μέρος όπου παίρνω τις ανάσες μου. Ε, είναι απλά το μέρος μου. Όμως, δεν έχουν καμία σχέση όλα αυτά με αυτό που ακολουθεί!

Η ιδέα είναι εμπνευσμένη φυσικά από τον μικρό Πέτρο μας, οποίος είχε φέτος τα Χριστούγεννα το πρώτο του “ποίημα”. Το βάζω σε εισαγωγικά γιατί ήταν μόλις 2 σειρούλες που είχαν πολύ πλάκα! Αλλά ήταν το “ποίημα” του! Οπότε έπρεπε να το μάθει γιατί θα ανέβαινε στην σκηνή για να το πει μπροστά στο κοινό! Οι μέρες περνούσαν αλλά κάθε φορά που ήταν να το πούμε μαζί ντρεπόταν. Αναρωτιόμουν λοιπόν τι θα του τράβαγε την προσοχή έτσι ώστε μέσω παιχνιδιού να το μάθει. Αυτό ήταν! Ένα μικρόφωνο!

Καθήσαμε, το φτιάξαμε “μαζί” (όπου μαζί=εγώ με την υψηλή του επιστασία) και τσούκου τσούκου το έμαθε!

Προφανώς το έκανα με ό,τι είχαμε στο σπίτι και γενικά λατρεύω ό,τι έχει σχέση με χειροτεχνίες τύπου ανοίγω-το-συρτάρι-και-φτιάχνω-με-ό,τι-έχω!

Τι θα χρειαστούμε…

Υλικά

Ρολό απο χαρτί τουαλέτας

Κολλητική ταινία

Εφημερίδα

Αλουμινόχαρτο

Μαύρο μαρκαδόρο

Κάνουμε μία ωραία μπάλα την εφημερίδα.

Τυλίγουμε την μπάλα εφημερίδας με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο.

Βάφουμε μαύρο το ρολό.

Βάζουμε πάνω στο ρολό την μπάλα και το κολλάμε με μια κολλητική ταινία. Κατόπιν εορτής μου ήρθανε χίλιες δυο ιδέες που θα το έδειχνε πιο ευπαρουσίαστο, αλλά ειδού το στραβοκολλημένο μας μικρόφωνο, έτοιμο για τα καλοκαιρινά μας “ποιήματα”, τραγούδια ή ό,τι άλλο!

Τα ταααα!