Τα Κάλαντα του Λαζάρου

Τα κάλαντα του Λαζάρου, είναι πιο διαδεδομένο έθιμο από τα Χελιδονίσματα και θα το συναντήσετε ακόμα και σήμερα σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας. Τα παιδιά που λέγονται “λαζαράκια” ή “λαζαρίνες” αν είναι μόνο κορίτσια, παίρνουν τα καλαθάκια τους, και γυρνάνε από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας για την Ανάσταση του Λαζάρου προαναγγέλοντας με αυτόν τον τρόπο την Ανάσταση του Χριστού αλλά και την ανάσταση της φύσης. Στο τέλος, οι οικοδεσπότες τους προσφέρουν αυγά, φρούτα, ή γλυκά γεμίζοντας το καλάθι τους.

Την παραμονή του Λαζάρου, τα κορίτσια που θα έπαιρναν μέρος στο έθιμο, μάζευαν από τα χωράφια λουλούδια και στόλιζαν τα καλαθάκια τους. Ανήμερα της γιορτής, με ειδικές ενδυμασίες και με το καλαθάκι στο χέρι, λέγανε τα κάλαντα από σπίτι σε σπίτι. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας το έθιμο είχε κοινωνικό υπόβαθρο καθώς με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να βγαίνουν από τα σπίτια τους.

Σε πολλές περιοχές οι αγερμοί του Λαζάρου, συνοδεύονταν από τον Λάζαρο όπου ήταν ένα ξύλο ή μία κούκλα, τυλιγμένη με πανιά. Στην Σκύρο, στολίζουν μία τρυπητή κουτάλα, βάζοντας μαργαρίτες σε κάθε τρύπα και ένα κόκκινο γαρύφαλλο για στόμα, τυλίγοντάς τη με υφάσματα.

Image via pixabay.com

Οι παραλλαγές του τραγουδιού είναι πολλές ανάλογα με την περιοχή που λέγονται. Παρακάτω θα δείτε κάποιες από αυτές.

Πάρτε λοιπόν το καλαθάκι σας και τραγουδήστε!

Που ‘σαι Λάζαρε;

Πού είναι η φωνή σου;

Που σε γύρευε η
μάνα

Κι η αδερφή σου

Ήμουνα στη Γη

Στη Γη βαθιά
χωμένος

Κι από τους
εχθρούς

Εχθρούς
βαλαντωμένος

Βάγια βάγια των
Βαγιών

Τρώμε ψάρια τον
κολιόν

Και την άλλη
Κυριακή

Τρώμε το παχύ αρνί!