10 συνήθειες για μια χαρούμενη μαμά στο σπίτι

Τα τελευταία χρόνια, ίσως λόγω επαγγέλματος, ακούω όλο και περισσότερο τη φράση από νέες μαμάδες “θα καθήσω στο σπίτι για να μεγαλώσω το παιδί”. Είτε αυτό συμβαίνει από επιλογή είτε λόγω συνθηκών, κρύβει μία δύσκολη και γεμάτη προκλήσεις καθημερινότητα.

Εγώ προσωπικά έχω περάσει από πολλές φάσεις. Μαμά εργαζόμενη και θηλάζουσα, μαμά στο σπίτι, μαμά στη δουλειά. Όλα έχουν τις δυσκολίες τους, τις ευτυχισμένες στιγμές, τα πάνω και τα κάτω. Εδώ όμως θα ασχοληθούμε με την μαμά που είναι μόνη της στο σπίτι με τα παιδιά.

Σηκώνεσαι λοιπόν το πρωί, αν έχεις καταφέρει να κάνεις έναν αξιοπρεπή ύπνο χωρίς διακοπές, ετοιμάζεις γάλα, ταΐζεις, αλλάζεις, συμμαζεύεις, ασχολείσαι με το παιδί, και έχει φτάσει ήδη η ώρα που πρέπει να ετοιμάσεις το δεκατιανό διαπιστώνοντας ότι δεν έχεις προλάβει να φτιάξεις τον καφέ σου. Όχι, δεν γράφω “να πιεις τον καφέ σου”, γράφω “να τον φτιάξεις“. Έχεις ταυτιστεί ήδη με αυτό που μόλις περιέγραψα; Δεν συνεχίζω το υπόλοιπο γνώριμο πρόγραμμα της ημέρας μιας μητέρας, που περιλαμβάνει διάφορα “ενδιαφέροντα” πράγματα όπως ψώνια, μαγείρεμα, πλυσίματα κλπ κλπ κλπ. Η λίστα ατελείωτη.

Έρχεται το βράδυ που σε βρίσκει πραγματικά εξουθενωμένη να αναρωτιέσαι “μα πώς πέρασε έτσι η μέρα/βδομάδα/ο μήνας;”. Είσαι καταβεβλημένη, πασχίζοντας καθημερινά για το καλύτερο του παιδιού, της οικογένειας, του σπιτιού. Και κάπου εκεί έχεις χάσει τον εαυτό σου. Η οντότητά σου έχει απορροφηθεί από τον τόσο όμορφο αλλά και συνάμα δύκολο όρο, τη μητρότητα. Πώς μπορείς να βγεις όμως μέσα από αυτή την λούπα; Πώς μπορείς να βιώσεις την θετική και χαρούμενη πλευρά της μητρότητας;

Προετοίμασε την μέρα σου από το βράδυ.

Θυμάμαι πάντα την μαμά μου στα σχολικά μας χρόνια να μας λέει “κορίτσια φτιάξτε τις τσάντες σας, βγάλτε τι θέλετε να φορέσετε αύριο και πείτε μου τι να σας ετοιμάσω για να πάρετε μαζί σας στο σχολείο”. Σοφή η μαμά! Έτσι το πρωί κάναμε ελάχιστη ώρα για να φύγουμε. Αυτή είναι μία συμβουλή που την έχω υιοθετήσει για όλη την ημέρα και είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για όταν είσαι συνέχεια μέσα στο σπίτι με τα παιδιά. Μπορεί να έχεις ετοιμάσει το φαγητό από βραδύς, ο καφές έτοιμος στην καφετιέρα, μένει να πατήσεις μόνο το κουμπί για να γίνει κλπ.

Κάνε κάθε μέρα κάτι λίγο διαφορετικό.

Λάτρης της ρουτίνας και του προγράμματος, δεν θέλω να ξεφεύγω ποτέ από το πρόγραμμα. Μερικές φορές όμως είναι τόσο ωραίο να ξεφεύγεις! Μπορεί σήμερα να διαλέξεις να πας μια βόλτα σε μία άλλη παιδική χαρά, ή άλλη γειτονιά, ή να φας έξω παρέα με τα ζουζούνια.

Βάλε πρόγραμμα.

Όπως προείπα το θέλω το πρόγραμμα. Με κάνει να νιώθω ασφάλεια ξέροντας τι θα επακολουθήσει και το ίδιο ισχύει για τα παιδιά. Γνωρίζοντας τη μέρα τους, δεν νιώθουν την ανασφάλεια του άγνωστου, και η σιγουριά της μαμάς τα ηρεμεί. Δοκίμασε λοιπόν, αν δεν έχετε ήδη πρόγραμμα, μικρές ρουτίνες μέσα στη μέρα με κεντρικό άξονα τα γευματά τους. Μετά το μεσημεριανό είναι ώρα ύπνου/ ξεκούρασης/παραμυθιού, μετά το απογευματινό παίζουμε/βγαίνουμε βολτα κλπ

Ζήτα βοήθεια.

Δεν πρέπει και δεν χρειάζεται να τα κάνεις όλα μόνη σου. Δεν πρέπει να φτάνουμε στα όριά μας πρώτα, σωματικά ή ψυχικά. Ζήτα βοήθεια από όποιον μπορείς και για ό,τι μπορείς ή δεν μπορείς. Αν τα παιδιά είναι σε κατάλληλη ηλικία, κάνε τις δουλειές παιχνίδι.

Μίλα.

Μίλα με φίλες, μίλα με άλλες μαμάδες, μίλα με την μαμά σου, με την αδερφή σου, με την κολλητή σου. Όλες θέλουμε αυτή την κουβέντα, την χαλαρή, την αστεία, την χωρίς ουσία. Είναι ευεργετική!

Βρες χρόνο για σένα.

Σχετικό με το παραπάνω, βρες χρόνο για σένα. Μία ώρα, ένα απόγευμα, ένα πρωινό, μία μέρα; Βρες τον. Μπορεί να είναι γυμναστήριο, κομμωτήριο, καφές με μια φίλη, βόλτα μόνη σου. Αποκλειστικά δικός σου χρόνος.

Χρόνος με τον σύντροφο.

Απαραίτητος τόσο όσο το προηγούμενο. Βρείτε χρόνο να νιώσετε ζευγάρι και όχι συγκάτοικοι. Βγείτε από το σπίτι για ένα ποτήρι κρασί, ένα μεσημεριανό φαγητό, βόλτα με φίλους. Θα γυρίσετε με άλλον αέρα σπίτι.

Ύπνος.

Αυτονόητο ε; Όχι και τόσο. Τα παιδιά περνάνε από φάσεις και ο ύπνος δεν είναι ποτέ δεδομένος. Ιώσεις, εφιάλτες, φόβοι, ενθουσιασμός μπορεί να διακόψουν πολλές φορές τον ύπνο. Κοιμηθείτε λοιπόν όποτε είναι εφικτό αυτό μέσα στη μέρα, και στα δύσκολα βράδια μπορείτε να κάνετε βάρδιες. Όλοι έχουν να “δουλέψουν” την επομένη μέρα είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο.

Πάρτε ανάσες ή μετρήστε.

Ακούγεται αστείο αλλά αλήθεια βοηθάει. Κάθε φορά που σας έρχεται να τσιρίζετε συνεχόμενα μέχρι να κλείσει η φωνή σας, κλείστε τα μάτια και πάρτε 10 πολύ βαθιές ανάσες ή μετρήστε μέχρι το 10. Βοηθάει!

Χαμογελάστε.

Ναι, υπάρχουν κάποιες μέρες που δεν θέλετε, δεν έχετε την δύναμη, δεν σας ακολουθούν οι μύες του προσώπου σας αν και τους δίνετε την εντολή να το κάνουν. Προσπαθήστε. Μπορεί να είναι με δάκρυα στα μάτια, με σφιγμένα δόντια, μπορεί να είναι μελαγχολικό, αλλά είναι χαμόγελο και είναι μεταδοτικό. Ειδικά στα παιδιά. Και μετά αυτά σας το ανταποδίδουν. Και μετά, γίνεστε χαρούμενη!

Καλό κουράγιο σε όλες!

Όλα τα παραπάνω είναι προσωπικές μου απόψεις όπως έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια μέσα από το διάβασμα και την εμπειρία μου ως μαμά αλλά και ως παιδαγωγού.